|
برچسب:, :: :: نويسنده : ایمان شهریاری
به خدا تا اندازه ی امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی . . . . . . مرامت عشق، لبخندت صمیمی / قدم هایت “صراط المستقیمی” بگویم “یا علی” آغـاز هر کار / که “بسم الله رحمن الرحیمی” . . . خدایا هر روز کمی اندوه برام بفرست زیرا در اندوه است که تو یاد میشوی و در خوشی از یاد میروی . . . . . . تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را مبادا گم کنم اهداف زیبا را مبادا جا بمانم از قصار موهبت هایت خداوندا مرا مگذار تنها لحظه ای حتی . . . . . . هرگز فراموش نکن که هر چه رخ دهد همواره در آغوش خدا هستی . . . . . . من از خدا خواستم تا روحم را رشد دهد خدا گفت : نه تو خودت باید رشد کنی ولی من تو را می پیرایم تا میوه دهی . . . . . . ادعای عشق به خدا ،از کسی که سجاده دلتنگ حضور اوست ، پذیرفتنی نیست نماز نجوای عاشقانه با محبوب است . . .
. . . خدایم را دوست دارم چون وفادارترین است و شاید به رسم همین وفاداریست که دوستانم را به او میسپارم . . . . . . الهی! در دلِ دوستانِ تو ، نور عنایت پیداست و جان ها در آرزوی وصال تو حیران و شیداست. چون تو مولا که راست؟ و چون تو دوست کجاست؟ . . . آموخته ام که وقتی ناامید میشوم ، خداوند با تمام عظمتش ناراحت میشود و عاشقانه انتظار میکشد که به رحمتش امیدوار شوم . . . . . . کسی که بهشت را بر زمین نیافته است آن را در آسمان نیز نخواهد یافت خانه ی خدا نزدیک ماست و تنها اثاث آن ، عشق است . . . هر چه روح به خدا نزدیک تر باشد، مشکلات و انحراف آن کمتر است. زیرا کمترین حرکت در دایره رسو شده توسط پرگار مرکز ان می باشد . . . . . . خدا آن حس زیباییست که در تاریکی صحرا زمانیکه هراس مرگ میدزد د سکوتت را یکی همچون نسیم دشت میگوید کنارت هستم ای تنها . . . . . . بیایید کمتر خطوط قلبمان را اشغال کنیم. شاید خدا پشت خط باشد . . . . . . خدای من همان خداییست که بدون هیچ انتظاری همه را دوست دارد و وفادارترین معشوق هم اوست که انسان را پس از همه خطاها و دل دادن به دنیا و اهل دنیا در آغوش عشق میپذیرد . . . . . . با شادی و سرور و خنده ای در دل زندگی کنید ، در این صورت خدا نیایش شما را خواهد شنید حتی اگر کلمه ای هم بر زبان نرانید . . . . . . مردم اغلب بی انصاف ، بی منطق و خود محورند ، ولی آنان را ببخش اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند ، ولی مهربان باش اگر شریف و درستکار باشی فریبت می دهند ، ولی شریف و درستکار باش نیکی های درونت را فراموش می کنند ، ولی نیکوکار باش بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد. ودر نهایت می بینی هر آنچه هست همواره میان “تو و خداوند” است نه میان “تو و مردم” . . . نظرات شما عزیزان: 
 |
||
تبادل
لینک هوشمند
